Het echte leven begint
Zo. Weer een week verder, weer heel wat meegemaakt. Vorige week heb ik voor het eerst kennis gemaakt met mijn school, de leraren en de studenten, en ik kan alleen maar heel positief zijn tot nu toe. Maandag, dinsdag en woensdag ben ik op de school geweest voor een paar uurtjes om de school een beetje te leren kennen en om ons lokaal in te richten. Het zit zo, ik ga werken als leraar Engels in een extracurriculair programma op Colegio La Chucua, in de wijk Kennedy. Deze wijk ligt in het zuidwesten van de stad, waarvoor ik ongeveer een uurtje moet reizen vanaf mijn huis. De school zelf is zowel lagere als middelbare school (zoals hier gebruikelijk is). Aangezien het een publieke school is, kan je echt alles tegenkomen hier. Tot nu toe heb ik nog weinig echte armoede of problemen meegemaakt op de school, maar dit gaat zeker nog naar boven komen. Het programma is opgericht vanuit het ministerie van onderwijs in Colombia, en heet aulas d'immersion. Het is gericht op het verbreden van de Engelse kennis, zodat kinderen meer kansen kunnen krijgen op vervolgopleidingen en algemene ontwikkeling. Het is niet alleen een academisch programma, maar ook echt een sociaal en cultureel project. In de lessen is het de bedoeling dat ik samen met mijn support teacher Consuelo (een echte Bogotaanse lerares Engels op de school) de kinderen laat onderdompelen in een andere taal en cultuur, waardoor ik dus ook echt geen enkel woord Spaans met ze mag spreken! Een hele uitdaging, maar oh wat vind ik het tot nu toe geweldig!! De kinderen zijn zo ontzettend enthousiast en kunnen niet wachten om eindelijk te mogen beginnen. Omdat het ministerie het noodzakelijk vindt dat er een vervangende leraar is voor de reguliere lessen van Consuelo (aangezien dit dus echt een aanvulling is op het reguliere lesprogramma, en niet per definitie onderdeel is van het lespakket!) maar deze vervanging er nog niet is, zijn we genoodzaakt het echte begin van de lessen nog even uit te stellen. Om die reden ben ik afgelopen week vooral bezig geweest met het decoreren van het lokaal samen met Susanna, een Russische shaper die op dezelfde school de middagshift gaat werken (Jaja, anouck mag gezellig van 7 tot 1 werken elke dag..). Tussendoor zijn het vooral de kleinere kinderen van een jaar of 5/6/7 die constant het lokaal binnen komen en TEACHER! TEACHER! blijven roepen. Echt, mijn hart is gestolen.
Om goed voorbereid aan het werk te kunnen is het uiteraard wel noodzakelijk om precies te weten wat het project nou is en waar je het voor doet. Om deze reden werden er donderdag, vrijdag en zaterdag Incoming Preparation Seminars (IPS) georganiseerd vanuit AIESEC, de organisatie waarmee ik hier ben. De donderdag begon vroeg maar duurde maar heel kort, waardoor ik met een grote groep andere shapers ben gaan lunchen bij de Crepes & Waffles (heaven on earth) en later ook nog naar het Museo Nacional ben geweest! Dit museum laat eigenlijk een groot deel van de Colombiaanse geschiedenis zien in kunstvoorwerpen. Erg interessant, erg mooi om te zien. De vrijdag en zaterdag waren veel intensiever dan de donderdag, aangezien we deze twee dagen met alle +/- 200 shapers aanwezig waren op een van de lokale universiteiten om daar allerlei praatjes, seminars en workshops bij te wonen. Klinkt misschien saai, maar ik heb hier zoveel inspiratie en enthousiasme uit kunnen halen voor het werk!! Ik heb echt het idee dat ik hier ben met een speciaal doel, en echt iets moois kan gaan betekenen hier. Ik loop echt rond als een blij ei en voel me helemaal prima. Natuurlijk is het niet altijd even makkelijk allemaal, en weet ik ook zeker dat het niet allemaal rozegeur en maneschijn gaat zijn op het werk, maar ik kijk er heel positief naar en weet zeker dat het helemaal goed gaat komen. Het enige pittig jammere is het opstaan om 5:00 elke ochtend, maar hee ook daar raken we wel aan gewend! Vandaag en morgen mag ik ook echt met een klasje aan de slag om mezelf voor te stellen, wat over mijn land te vertellen en gewoon vooral veel bezig te zijn met de kinderen. De leef in Bogotá is geweldig.
Settelen in Bogotá
Lieve allemaal,
Ook al vind ik het zelf veel langer lijken, is het nu precies een week geleden dat ik aankwam in Bogotá! De afgelopen week is zo ontzettend snel voorbij gegaan en heb ik zoveel leuke dingen gedaan en geweldige mensen ontmoet! Na het schrijven van het vorige verhaal, heb ik vooral veel gefeest en gechilled. Voor een paar dagen waren er maar 3 Nederlandse shapers in Bogotá, waarvan ik er één was. Wat bleek nou, de andere twee waren de dag na elkaar jarig, wat natuurlijk uitgebreid gevierd moest worden. Na een lange dag op het immigration office en een gezellig verjaardagsetentje buiten de deur was het tijd voor feestje nummer 1 op een zogenaamd Gringo feest (dus een feest speciaal voor buitenlanders, waar stiekem toch ook veel lokale bevolking op af komt). Ondertussen had ik in het hostel en daar omheen al heel veel leuke mensen ontmoet, dus gingen we hier met een grote groep heen. Op het feest zelf was het wel even wennen aan de manier waarop de mensen hier uitgaan en wat voor muziek ze draaien, maar uiteindelijk was het zeker een geslaagde avond! Om 12 uur was het tijd voor verjaardag nummer 2, welke de volgende dag na een verjaardagsontbijt bij Crepes & Waffles (de beste tent EVER) en een mislukte zoektocht naar een appartement (simpelweg omdat we niet de goede bus konden vinden), was het tijd voor weer een verjaardagsetentje en feestje nummer 2. Deze vond eerst plaats in ons eigen hostel, met wat drankjes, donuts en supermooie fancy nieuwe sokken als cadeua, maar werd al snel vervolgd in bar/club dichtbij het hostel. Aangezien het wel heeeel toevallig was dat 2 van de 3 aanwezige dutchies achter elkaar jarig waren, werd er besloten er nog een schepje bovenop te doen door iedereen wijs te maken dat ik de volgende dag jarig zou zijn. Zo gezegd zo gedaan, om 12 uur werd er dan ook echt voor mij gezongen! Lachen gieren brullen uiteraard, maar toen mensen begonnen te vragen wat ik voor cadeau wilde vond ik het toch net iéts te ver gaan hahaha. De donderdag die hierop volgde werd uiteraard weer begonnen met een heerlijk brakontbijtje, waarna ik samen met Kris nogmaals een poging ging doen om het appartement van de dag daarvoor te bekijken. Eenmaal aangekomen in Chapinero, de wat meer internationale en zeker hele mooie wijk van Bogotá, werden we afgezet (door de taxi natuurlijk, we konden het niet weer riskeren om verdwaald te raken) bij een superschattig huisje met een nog veel schattiger interieur en 8 hele mooie slaapkamers. Na deze hele goede indruk zijn we teruggegaan naar ons hostel, hebben we wat gegeten met een groep shapers en hebben we de avond verder al chillend doorgebracht. De vrijdag waren we van plan naar een tweede appartement te gaan kijken, wat helaas toch niet door kon gaan. Helaas werd ik deze dag ook ziek, wat ongeveer iedereen daar op een bepaald moment zou gaan meemaken. Op dit moment werd de spanning me allemaal wat te veel en was ik echt even heel zenuwachtig en gestresst en bang dat ik hier helemaal niks zou kunnen gaan vinden en nooit zou gaan settelen en heel Bogotá niks zou gaan vinden. Gelukkig had ik hele lieve familie thuis die mij weer wat kon opbeuren, en een groep hele leuke mensen om me heen die me genoeg afleiding boden om het allemaal weer wat rooskleuriger in te kunnen gaan zien. Na een gezellig etentje en een avond spelletjes brak de zaterdag aan, waarop we besloten het appartement dat we wel gezien hadden toch maar gewoon te nemen! De knoop was eindelijk doorgehakt, de druk was van de ketel, tijd voor wat ontspanning! Als welkom in de stad was er door de organisatie een picknick in het grootste park van Bogotá, Simon Bolivar, georganiseerd. En jeetje, wat een mooi groot chill en vredig park is dat. Even weg van de drukte en chaos, even chillen in het gras en genieten van het weer (want ja hee, het is toch een graadje of 20 hier). Die middag heb ik weer heel veel mensen ontmoet, wat natuurlijk heel leuk was. Na nogmaals met een klein groepje wat buiten de deur gegeten te hebben, was het tijd voor het grote welkomsfeest. Het decor voor deze avond was een supergrote gay club midden in het centrum, 4 etages hoog met verschillende zalen met verschillende muziekstijlen. En wat een avond was dit zeg. Echt heerlijk genoten, gedanst, gelachen en gezopen (want ja hee, er was een open bar!). Ondertussen was er ook duidelijk geworden dat Kris en ik de volgende dag om 12 uur mochten komen tekenen voor het huisje, en moest ik dus het hostel gaan verlaten na een heel kort nachtje. Hup alles weer in de backpack, lekker met de taxi naar ons nieuwe onderkomen voor de komende 4 maanden! Hier ontmoetten we Mario, de mega schattige huisbaas die in z'n gebrekkige engels ons zo goed mogelijk de huisregels probeerde uit te leggen. Hier zit ik nu dan, op m'n nieuwe bed in m'n nieuwe kamer in m'n nieuwe huis terwijl ik net heel leuk gegeten en gekletst heb met een aantal van m'n nieuwe huisgenoten (3 fransen, 1 franse belg, 1 zuidafrikaan, 1 colombiaan, Kris en ik). Ik ben blij. Ik kan me na een hele leuke week in het hostel eindelijk echt gaan settelen, precies op tijd voor de introductie van het project en de school die morgen gaat beginnen. Het is allemaal mega spannend nu, maar ik heb er wel mega zin in. Ik ben heel benieuwd naar m'n school en m'n studenten, maar daarvoor moeten jullie nog even wat geduld opbrengen lieve kijkbuiskinderen. Ik kruip lekker onder de wol, en hoop snel weer wat te kunnen plaatsen over m'n avonturen hier. Voor nu, buenas noches! xxxxxxxnouck
Bienvenido!
Hoi lieve vriendjes, vriendinnetjes, familie, buren, vage kennissen en overige stalkers,
na maaaaanden van plannen en weeeeken van voorbereiding, ben ik aangekomen in Bogotá, Colombia! Ik was echt absurd zenuwachtig de laatste week, en de zondagochtend van vertrek had ik zelfs het idee dat ik ff lekker over m'n nek zou gaan, maar alsnog ben ik om 8 uur zondagochtend vertrokken naar Parijs, waarna ik na een korte stop door zou vliegen naar Bogota. Na een stiekem toch best wel moeilijk afscheid (nogmaals bedankt lieve familie, huisgenootjes en kattukse vriendinnetjes, ik weet dat het niet makkelijk was om op zo'n onmenselijke tijd op te moeten staan!!) was het nog heel even de vraag of ik wel het vliegtuig ingelaten zou worden omdat ik nog geen ticket het land uit heb, maar ik ben zonder problemem in Bogota beland. Twee makkelijke vluchten later stond ik dan opeens aan de andere kant van de wereld op m'n AirPort pick-up te wachten. Een oud deelnemer aan het project, Ricardo, kwam mij en 3 Russische meisjes ophalen en bracht ons naar onze hostels. Eenmaal aangekomen in Destino Nomado, zaten er meerdere toekomstige deelnemers aan het project (Shapers dus, want wij gaan in het project Shape Colombia ff al die kiddo's daar shapen in engelse professionals) te chillen in de gemeenschappelijke ruimte. Onder deze shapers zaten twee Nederlandse jongens, Stef en Kris, die mij gelijk een biertje voor m'n neus zetten en mij op die manier direct goed verwelkomen :). Ondertussen was ik al uuuuuren wakker, dus ben ik vroeg naar bed gegaan (wat door het tijdverschil eigenlijk pas 10 uur was) en heb ik heerlijk wat uurtjes slaap kunnen inhalen. De volgende ochtend was ik natuurlijk door het 6 uur tijdverschil mega vroeg wakker, echt genieten uiteraard. Na een heerlijke douche heb ik met Kris afgesproken om de stad in te gaan om te kijken voor een buskaart, Colombiaanse simkaart en gewoon om de stad te ontdekken uiteraard! Uiteindelijk hebben we echte Colombiaanse koffie gedronken, beetje rondgewandeld in het mooie La Candelaria (de toeristische wijk), het museo de Bottero (met kunst van Bottero, Picasso, Ernst en vele anderen) bezocht, en zijn we 4 keer de ontzettend stijle heuvel naar ons hostel toe opgelopen, geen pretje kan ik je vertellen. Het leuke is, dat we tijdens onze Tour door de stad meerdere shapers tegengekomen zijn, wat maar aangeeft wat voor leuke community het hier is! ondertussen is het hier half 7, en wordt er een echte Italiaanse pizza party voorbereid door twee Italiaanse shapers, waarna er naar een ander hostel gaan om meer shapers te ontmoeten en samen een drankje te doen. U begrijpt lieve lezer, anouckie is helemaal happy hier. Tussendoor heb ik te horen gekregen op welke school ik les ga geven, wat helemaal niet zo'n mega slechte wijk is, en ben ik op zoek naar een appartementje. Morgen mag ik de hele dag genieten in het plaatselijke gemeentehuis om het so even te noemen om allerlei dingen te regelen, en gaan we 's avonds de verjaardag van een van de Nederlandse jongens vieren. De leef in Bogota is goed! Ik wil jullie allemaal bedanken voor de superlieve berichtjes en cadeautjes die ik van jullie ontvangen heb, ookal kan ik misschien niet altijd even snel of even uitgebreid antwoorden, ik lees het allemaal en word van elk bericht super blij! Ik hoop snel weer een update te kunnen posten. Daaaaaaag lieve allemaal! Kusjes en koekels xxxxxxxx nouck